Loctudy

De gemeente, die ooit landelijk was, richtte zich geleidelijk op de zee en ontwikkelde eerst een maritieme handel en vanaf het midden van de ^18e eeuw een visserij- en marineactiviteit.

Het bleef jarenlang de belangrijkste haven voor de visserij op levende langoustines.
Vandaag de dag kun je ’s ochtends en ’s avonds vanaf 16.30 uur vis en langoustines, de beroemde “Demoiselles de Loctudy”, inslaan in een van de viswinkels in de vissershaven.

In Bretagne bestaat een lange traditie in het conserveren van vis.
De conservenfabriek Alexis Le Gall werd opgericht in 1901. Het bleef in bedrijf tot 1955 en is de laatste getuige van deze buitengewone geschiedenis van het inblikken. De site bevat werkplaatsen met een architectuur die typisch is voor de fabrieken uit die tijd, een winkel voor getijden en een knap herenhuis uit 1885. De scenografie vertelt het verhaal van dit industriële en menselijke epos, op het ritme van de aankomst van de vis en het luiden van de fabrieksklok!

Kérazan is een authentiek Bretons landhuis^{uit de 16e eeuw,} omringd door 5 hectare Engels park met eeuwenoude bomen.
Een bezoek is een onderdompeling in de levenskunst en het raffinement van die tijd (meubilair, serviesgoed, enz.).

Het heeft een belangrijke collectie Bretonse kunst, met mooie stukken Quimper aardewerk en de opmerkelijke beschilderde cello die de keramist Alfred Beau maakte voor de wereldtentoonstelling van 1878.

Dit baken in de vaargeul markeert de ingang van de rivier bij Pont-l’Abbé en wordt aanbeden door de bewoners van beide oevers (Loctudy en Île-Tudy, aan de overkant). Hij is sinds 1947 in zijn zwart-witte jas gehuld en had al lang geleden groen moeten worden om te voldoen aan de maritieme code. Maar de lokale bevolking maakte bezwaar. Dus heeft het zijn tweekleurige dambord behouden, waardoor het een anomalie is in de maritieme bewegwijzering… Uniek in Frankrijk!