Wandeling naar de Chapelle Saint-Evy - Saint-Jean-TrolimonWandeling naar de Chapelle Saint-Evy - Saint-Jean-Trolimon
©Wandeling naar de Chapelle Saint-Evy - Saint-Jean-Trolimon |J. Jehanin

Kapellen en kerken

Calvaires, kapellen en kerken getuigen van een tijdperk van geloof. Vandaag de dag is het gemakkelijk om de deur van een van deze gebouwen open te duwen om de beelden te bewonderen, de gebrandschilderde ramen te bekijken en de serene sfeer op te snuiven die zo typerend is voor gebedshuizen.

Geloof en de zee

We mogen niet vergeten dat Bretagne, voordat het christelijk werd, lange tijd onder invloed stond van Keltische en heidense cultussen. Maar je hoeft alleen maar de calvaires en de ontelbare kapellen langs de wegen te tellen om te zien dat het christendom uiteindelijk een diepe stempel op het landschap heeft gedrukt.

Onze religieuze gebouwen hebben een aantal lokale kenmerken: de heiligen en beschermende figuren die hier worden vereerd, hebben vaak betrekking op de maritieme wereld en de modelschepen die als votiefoffers worden gebruikt, herinneren eraan dat de zee hier een bron van hoop en angst was voor de mensen van die tijd.

Tegenover, de kapel van Notre-Dame de la Joie, in Penmarc’h. De naam is een teken van dankbaarheid aan de Maagd die de schipbreukelingen beschermde. Een muur beschermt de kapel tegen de aanvallen van de oceaan, maar deze moet om de 30 jaar worden herbouwd.

Klokkentorens zonder kap

De torens van sommige kerken en kapellen in de Bigouden hebben geen spits, een curiositeit die teruggaat tot de opstand van de Rode Baretten in 1675, toen zes van deze gebouwen werden onthoofd op bevel van de Duc de Chaulnes, de gouverneur van Bretagne.

De kerken van Lambour en Saint-Philibert (ook bekend als Lanvern) en de kapel van Languivoa zijn de drie gebouwen waarvan de torenspitsen niet zijn herbouwd.

Van de zes gebouwen waarvan de torenspitsen werden vernietigd, zijn er drie overgebleven zoals ze waren en zijn er twee gerestaureerd.

Dit is het geval voorde kerk Saint-Tugdual in Combrit, bakermat van de opstand in de Bigouden, waar de kerk, die haar gloednieuwe torenspits verloor, een eeuw na de opstand werd herbouwd.

Lachapellede Saint-Honoré, in Plogastel-Saint-Germain, is een prachtige ruïne verloren in het groen. In de nasleep van de gebeurtenissen boden de lokale mensen het een nieuwe kroning aan, maar discreet, zonder de toestemming van de koning van Frankrijk.

Tot slot was er ook nog de klokkentoren van Tréguennec, waar de oorspronkelijke kerk niet meer kan getuigen van deze episode van geweld omdat deze inmiddels is vernietigd.

Prachtige ruïnes

Er zijn drie ruïnes:

De charme van het oude steenwerk is hier bijzonder opvallend, met de vegetatie die discreet door de vergeten aarde sijpelt. De afwezigheid van een dak laat het licht spelen met de bogen.

De fonteinen

Men geloofde dat ze heilige of helende eigenschappen hadden en fonteinen waren vaak te vinden in kerken en kleine kapelletjes of op afgelegen plekken langs de weg.

Gewonden, blinden en pechvogels stroomden naar het wonderbaarlijke water in de hoop op een betere dag. Elke fontein zou een specifieke kwaal genezen.

De washuizen moeten worden losgekoppeld van dit religieuze erfgoed, omdat ze geen andere magie hebben dan die van het verenigen van de vrouwengemeenschap rond één enkele missie: het verzorgen van de huishoudelijke was. De enige kracht van het water in de wasserijen is het verwijderen van vlekken, dus hebben we het over “volkserfgoed” dat verbonden is met de gebruiken van die tijd.

Serge Duigou Historicus

Paroles de Bigouden - Serge Duigou
Paroles de Bigouden - Serge Duigou
Paroles de Bigouden - Serge Duigou

Serge Duigou is historicus. Hij is geboren in Pont-l’Abbé en is gepassioneerd door de belangrijkste gebeurtenissen in de Bigouden, zoals de opstand van de Bonnets Rouge.

Hij geeft vaak lezingen voor het publiek over verschillende thema’s.